هر والدینی می خواهد که فرزندانشان رابطه خوبی با یکدیگر برقرار کنند. خوشبختانه ، کارهای بسیاری وجود دارد که می توانید آنها را ترغیب کنید تا در کنار هم قرار گیرند و رابطه خوبی داشته باشند. هنگام مجازات و پاداش ، با هر کودک منصف باشید. مدت زمان مساوی را با هر دو سپری کنید. با رفتن با آنها به مسابقات ورزشی و دیدارهای خانوادگی در کنار هم ، بین فرزندان خود پیوند فراهم کنید. آنها را ترغیب کنید تا احساسات خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند و از نقش آفرینی استفاده کنند تا به آنها کمک کند تا بهتر درک کنند که چرا باید در کنار یکدیگر قرار بگیرند.
در برخورد با کودکانتان عدالت را رعایت کنید .اگر شما تمجید و هدیه ای برای یکی از کودکانتان در نظر می گیرید اما به کودک دیگر بی توجهی می کنید ، کودک احساس غم و اندوه می کند و یا عصبانی می شود. احساسات مشابه ممکن است رخ دهد اگر دائماً یک کودک را مجازات کنید ، اما فرزند دیگر را به خاطر همان جرم مجازات نکنید. عصبانیت و ناراحتی ممکن است بین خواهر و برادر ایجاد شود و این دعوا و ناراحتی به شما هم منتقل شود. از دیدگاه کودک ، شما و خواهر و برادر علیه آن ها رفتار می کنید.
منصف بودن
1.با فرزندان خود منصفانه رفتار کنید
منصف بودن بودن به معنای این نیست که شما باید همان کاری را که برای دیگری انجام می دهید دقیقاً انجام دهید - اگرچه در مورد کودکان بسیار خردسال این ایده اغلب خوب است. با این وجود ، مهم است که با قوانین و مجازات های خود هماهنگ باشید ، حتی اگر این قوانین برای هر یک از فرزندان شما کمی متفاوت باشد.
به عنوان مثال ، اگر فرزندانتان زمان خواب های مختلفی دارند ، پس اطمینان حاصل کنید که با اجرای هر یک از زمان خواب آنها سازگار هستید.
وقت خود را با هر دو بچه تقسیم کنید. این که آیا به کارهای خانه کمک می کند ، به رویدادهای خود یا بازی های ورزشی می پردازد یا فقط اوقات فراغت را در کنار هم می گذرانید ، اطمینان حاصل کنید که هر دو فرزند شما زمان کافی و تقریباً مساوی با شما دارند.
2.به هر دو طرف گوش دهید.
هنگامی که بچه های شما می جنگند ، آنها اغلب می خواهند به هر اندازه که می خواهند یک حل و فصل سریع و عادلانه برای درگیری خود داشته باشند ، به آنها گوش داده و تصدیق شوند. با جدا کردن فرزندان خود در اتاقهای جداگانه شروع کنید. به هر دو آنها بگویید که می خواهید آنچه را که اتفاق افتاده است بشنوید ، اما فقط یک بار به یکی از آنها گوش خواهید داد.
از یک کودک بخواهید اتاق را ترک کند ، سپس با دیگری صحبت کنید.
با دقت گوش فرا دهید زیرا فرزند شما وضعیت خود را توضیح می دهد. با کودک خود تماس چشمی برقرار کرده و سر خود را تکان دهید تا نشان دهید که شما در آنچه آنها به اشتراک می گذارند درگیر هستید و در حال گوش کردن به آن ها هستید. اگر سردرگم هستید یا نیاز به شفاف سازی دارید ، سوالاتتان را بچرسید.
هنگامی که آنها به طرف خود گفتند ، آنها را به اتاق دیگری عزل کنید. خواهر و برادرهای خود را وارد کنید و آنها را در سهم خود در داستان قرار دهید.
سعی کنید به عنوان یک واسطه گر عمل کنید و به فرزندان خود کمک کنید تا در مورد اختلافات خود راه حل هایی را ارائه دهند. به عنوان مثال ، شما می توانید با آنها بنشینید و به هرکسی اجازه دهید تا صحبت کند و احساسات خود را با شما در میان بگذارد. سپس ، سؤالاتی را مطرح كنید تا به آنها كمك كنید تا به راه حلی برسند ، مانند "اصلی ترین چیزی كه شما از آن ناراحت هستید؟" در آینده اتفاق می افتد؟ "
3.خصوصیات منحصر به فرد هر کودک را تشخیص دهید.
دیدن هر یک از فرزندانتان به عنوان یک فرد منحصر به فرد بسیار مهم است. برای صحبت با هریک ، به صورت خصوصی وقت بگذارید ، "شما برای من بسیار خاص هستید. من شما را دوست دارم و هیچ کس دیگری مثل شما نیست! "
هرچه بچه ها بزرگتر می شوند و آگاه تر می شوند و شخصیتشان شکل می گیرد ، باید تفاوت های آنها را در نمایش محبت خود بدانید. به عنوان مثال ، اگر فقط یکی از آنها کامیون های اسباب بازی را دوست داشته باشد ، خریدن کامیون های اسباب بازی برای بچه های دیگر احتمالاً ضروری نیست. درعوض ، به علاقه های خاص آنها فکر کنید و احترام بگذارید. اگر کودک دیگر هواپیماها را دوست دارد ، یکی هواپیما و دیگری را با کامیون بخرید.
در ستایش فرزندان خود خاص باشید. به جای گفتن ، "شما بچه بزرگی هستید" ، بگویید ، "من فکر می کنم عالی است که شما بسیار خلاق هستید و عاشق نوشتن و موسیقی هستید. من مطمئن هستم که شما با استعداد هستید.
اگر یک کودک دچار ناتوانی جسمی یا مشکل عاطفی است ، نسبت به آن حساسیت بیشتری نشان دهید. به کودک دیگر کمک کنید تا درک کند که خواهر و برادرشان نسبت به آنچه که انجام می دهند ، نیاز به سطح دیگری از مراقبت دارند ، اما نه به این دلیل که کودک دارای مسئله بهتر یا عاشق تر است. با فرزندتان آشکارا درباره وضعیت خواهر و برادرشان صحبت کنید و فرزندانتان را ترغیب کنید که درمورد این شرایط با هم صحبت کنند.
4.فرزندان خود را با هم مقایسه نکنید.
اگر به یک کودک بگویید که آنها به اندازه کودک باهوش و هوشمند نیستند ، احساسات آنها صدمه می بیند و تا همیشه این جرف در ذهنش باقی خواهد ماند. این نوع درمان می تواند منجر به نارضایتی طولانی مدت و سرخوردگی عاطفی شود. همچنین ممکن است باعث شود آنها عصبانیت خود را نسبت به خواهر و برادرانی که به گفته شما بهتر بود ، بروز دهند و دشمنی و حسادت بینشان ایجاد شود. قبل از انتقاد از کودکتان با دقت فکر کنید.
به جای مقایسه بین فرزندان خود ، پیشنهادات خود را مطرح کنید. به عنوان مثال ، به جای گفتن ، "برادر شما همیشه اتاقش را تمیز می کند. چرا شما مثل او نیستید؟ "بگویید ،" لطفاً اتاق خود را تمیز کنید. "
کمک و تقویت باند خواهر و بردار
1.سنت های خانوادگی را با فرزندان خود بسازید.
یکی از راه های بسیار خوبی که می توانید به تقویت پیوند فرزندانتان کمک کنید ، تشویق آنها برای شرکت در همایش های مختلف تعطیلات و برنامه های سالانه است. به عنوان مثال ، بچه های خود را برای تهیه ی سفره عید نوروز و یا تهیه ی مراسمات خانوادگی شرکت دهید. (وقتی به سنی رسیدند که در آن توانایی داشته باشند) با هم به برف بازی بروید و از کنار هم بودن لذت ببرید.
برای فرزندانتان فرصت هایی فراهم کنید تا اوقات خود را در کنار هم بگذرانند.
اگر فرزندان شما هرگز فرصت پیوند و گذراندن وقت خود را با یکدیگر ندارند ، آنها رابطه محکمی نخواهند داشت. بچه های خود را با هم به پارک ببرید ، یا فقط به آنها فرصت دهید تا در اتاق خود با هم بازی کنند. این تجربیات مشترک می توانند به روابط فرزندان شما پایه و اساس محکمی ایجاد کنند.
کودکان خردسال که با هم بازی می کنند ، در برخی از بازی ها ممکن است دعوایشان شود.ممکن است درگیری های آنها به طور مکرر اتفاق بیفتد ، آنها را ترغیب نکنید که از یکدیگر جدا بمانند.
اگر می دانید که بچه های شما درزمان های خاص بسیار خسته کننده می شوند و به احتمال زیاد در برخی از روزها - به عنوان مثال ، در اواخر عصر – با یکدیگر سازگاری ندارند ، برنامه های مشترک را در این زمان اجرا نکنید.
2.به بچه های خود فرصت دهید تا از یکدیگر فاصله بگیرند.
به خصوص در یک خانه کوچک ، بچه ها ممکن است احساس کنند که نسبت به خواهر و برادرشان بیش از حد ابراز علاقه می کنند. این احساس که خواهر و برادرهایشان همیشه در کنار هم هستند ممکن است باعث شود آنها احساس دام و ناامیدی کنند و به یک روابط بدتر منجر شود. بنابراین ، به همان اندازه مهم است که به بچه های خود فرصت دهید تا از یکدیگر فاصله بگیرند .
به جای اینکه هر دو کودک را با هم در همه جا با خود ببرید یا اصرار کنید که وقتی یک یا هر دو واقعاً دوست ندارند با هم بازی کنند ، فرصتهایی را فراهم کنید که بتوانند برای مدتی از هم دور باشند.
به عنوان مثال ، آخر هفته یک کودک را به باغ وحش ببرید ، سپس آخر هفته فرزند دیگر خود را به بازی بیس بال ببرید. به این ترتیب ، می توانید با هر یک از زمان مساوی زمان صرف کنید حتی اگر زمان صرف شده همیشه در کنار هم نباشد.
زمانی که یک کودک در حال گذراندن زمان با شماست ، کودک دیگر می تواند با یکی از دوستانش به تفریح برود.
3.به بچه های خود کمک کنید تا اختلافات را بر طرف کنند.
اگر در پیشینه فرزندانتان تفاوت معنی داری وجود دارد ، روش هایی را پیدا کنید که به آنها کمک کنید پیوندهایی را قبول کنند که اختلافاتشان را تأیید و سازگاری داشته باشد. به عنوان مثال ، اگر یك كودك 5 ساله و دیگری 15 ساله باشد ، شاید پیدا كردن راه هایی برای پیوند دادن آنها دشوار به نظر برسد. فعالیتهایی را که هردو دوست دارند انجام دهند را مشخص کنید و فرصتهای لذت بردن از این فعالیتها را در کنار هم تسهیل کنید.
به عنوان مثال ، اگر هر دو کودک از بیس بال لذت می برند ، به کودک بزرگتر اجازه دهید کودک کوچکتر را به بازی بیس بال ببرد.
بدون اینکه از مسئولیتهای خود به عنوان والدین خودداری کنید ، فرزند بزرگتر خود را تشویق کنید که در شرایط خاص مراقب خواهر و برادر کوچکتر خود باشد. به عنوان مثال ، اگر هر دو کودک در یک اتوبوس به مدرسه سوار شوند ، کودک بزرگتر را ترغیب کنید تا از خواهر برادر کوچکترش محافظت کند.
4.کمک به یکدیگر را تشویق کنید.
اگر فرزندان شما احساس کنند که با یکدیگر در حال رقابت هستند ، ممکن است حمایت از یکدیگر برای آنها دشوار باشد. برای بهبود ارتباط آنها با یکدیگر ، سعی کنید رفتارهای حمایتی فرزندانتان را نسبت به یکدیگر تشویق کنید.
به عنوان مثال ، شما ممکن است فرزندان خود را تشویق کنید که در زمان استرس زا از یکدیگر حمایت کنند ،مثلا قبل از یک بازی بزرگ که یکی از فرزندان شما در آن بازی می کند یا قبل از اینکه یکی از فرزندان شما در مدرسه یک تست بزرگ داشته باشد.
سعی کنید چیزی شبیه به این را بگویید ، "فراموش نکنید که امروز برای خواهرت آرزوی موفقیت در آزمونش را بکنید! او واقعاً نگران این مسئله است و اگر سخنان تشویقی به او بگویید ، برای او بسیار مفید خواهد بود.
تشویق به حل اختلافات
1.وقتی فرزندانتان نسبت به خواهر و برادر خود مهربان هستند ، ابراز خرسندی کنید.
هنگامی فرزندانتان را برای حل اختلافاتشان تشویق می کنید این اطمینان را به آن ها بدهید که حمایتهای آن را نسبت به یکدیگر می بینید و برایتان با ارزش هستند.عنوان مثال ، اگر یک کودک یک اسباب بازی را با دیگری به اشتراک بگذارد ، بگو ، "وای ، من خیلی دوست داشتم که کامیون اسباب بازی خود را با خواهر خود به اشتراک گذاشتی.
ابراز تشکر به افراد در هر سنی کمک می کند احساس شادی کنند و خواهران و برادران یاد می گیرند که آن احساس شادی را با خواهر و برادر خود مرتبط کنند.
البته خوب است که مدتی یکبار ستایش های مبهم یا عمومی را تحسین کنید.
2.به بچه های خود یادآوری کنید که معمولاً با کدام رفتارشان بهتر هستند
بعد از یک درگیری ، به بچه های خود بگویید که چقدر متعجب می شوید از رفتارشان که با یکدیگر می جنگند ،. به یک مورد خاص ، توجه کنید که رابطه آنها خوب بود. ممکن است مثلاً بگویید ، "شما وقتی در پارک بودیم ، خیلی خوب با هم کنار آمدید و رفتار کردید چه اتفاقی افتاده است؟
3.به بچه های خود بیاموزید که احساساتشان را کنترل کنند.
از آنجایی که خواهر و برادرها اغلب دوست دارند به یکدیگر سوزن بزنند ، مهم است که فرزندان خود را قادر سازید احساسات خود را بشناسند و تأمل کنند. آنها بعداً به منظور برقراری ارتباط سالم با خواهران و برادران خود (و با دیگران) در مورد نحوه برخورد با دیگران، بهتر ارتباط برقرار می کنند.
وقتی بچه های شما از شما ناامید می شوند ، خواهر و برادرشان یا یک دوست ، به آنها کمک می کنند تا احساسات خود را شناسایی کنند. به عنوان مثال ، اگر فرزند شما عصبانی است و نمی تواند به بیرون برود ، بازی کند ، مستقیماً بپرسید "چه احساسی دارید؟"
4. پیشنهادات خود را در مورد آنچه ممکن است احساس کنند ارائه دهید.
به عنوان مثال ، می توانید بپرسید ، "می بینم که شما عصبانی هستید ، اما آیا شما هم ناامید یا غمگین هستید؟"
به بچه های خود بگویید که هر احساسی داشته باشند اشکالی ندارد و طبیعی است که هنگام مواجهه با وضعیت ناراحت کننده عصبانیت کنید.
5. بیان یا شناخت احساسات در دیگران اولین قدم به سمت همدلی است.
از این رو ، کودک خود را برای شرکت در این تمرینات تقسیم احساسات ، برای خنثی کردن موقعیت های ناامید کننده ای که در کنار خواهر و برادر خود دارند تشویق کنید.
کودک خود را ترغیب کنید که همیشه این سؤال را مطرح کند ، "آیا دوست دارم کسی با من این برخورد را بکند؟ " برای خواهر و برادرانی که با آنها درگیر هستند. وقتی یکی از خواهران و برادران می بیند که دیگران احساس بدی می کنند ، کمتر احتمال دارد که رفتار منفی داشته باشند.
6.از نقش آفرینی استفاده کنید.
بازی کردن به ویژه با کودکان کوچکتر که به راهنمایی در مورد نحوه رفتار با دیگران نیاز دارند ، بسیار مؤثر است. فرزندان شما از طریق نقش آفرینی می توانند آنچه را که دوست دارند کشف کنند. بازی کردن می تواند فرزندان شما را برای شناسایی گزینه های دیگر برای تعمیق یک نزاع با خواهر و برادرشان مجهز کند.
فرزندان خود را برای یک سناریوی بازیگری که در آن شخص مثلاً اسم صدا زدن است ، جمع کنید. از فرزند خود بپرسید که چه کاری انجام می داد.
توضیح دهید که اولین قدم برای مقابله با یک نزاع ، کند شدن و نفس کشیدن عمیق است. به آنها کمک کنید تا درک کنند که اگر با پرخاشگری و عصبانیت واکنش نشان دهند ، درگیری فقط بدتر می شود.
آنها را تشویق کنید در عوض یک فرد بالغ را پیدا کنند تا به آنها در حل و فصل وضعیت کمک کند.
بازی کردن به ویژه پس از وقوع درگیری موثر است. پس از حل اختلاف ، می توانید فرزندان خود را مجدداً جمع کنید ، به سناریوی بازیگری بپردازید و با بررسی تمرین نقش آفرینی به پایان برسانید تا فرزندانتان روند کار را درک کنند.
از آنها سؤالهای ساده ای بپرسید ، "دفعه بعد که خواهر و برادر شما را اذیت می کند یا با شما بد رفتار می کنند ، چه باید بکنید؟"
7.بگذارید بچه های شما کارهایی را انجام دهند.
به عنوان یک والدین ، طبیعی است که هر کاری که می کنید انجام دهید تا به سرعت هرگونه درگیری را پایان داده و صلح را در خانه حفظ کنید. اما اگر به فرزندان خود اجازه دهید روابط خودشان را مدیریت کنند و مسئولیت اعمال خودشان را بر عهده بگیرند ، در ساخت و مدیریت روابط خواهر و برادرشان فعال تر می شوند. حتی اگر بچه های شما در حال جنگیدن هستند ، از دخالت خودداری کنید (مگر اینکه آنها واقعاً به گفتار متنفرانه یا خشونت جسمی دست داشته باشند).
این رویکرد برای کودکان بزرگتر (نوجوانان و نوجوانان) که باید مهارت های حل تعارض داشته باشند که کودک خردسال احتمالاً از آن برخوردار نباشد ، به بهترین وجه کار می کند.
اجازه دادن به بچه های شما برای کار کردن به تنهایی باعث می شود شما به طور کلی بی طرف و از درگیری خارج شوید. بنابراین ، بعداً مقصر نیستید که یک کودک را بر علیه دیگری کرده اید.
صبور باشید
یادگیری مهارت های اجتماعی زمان می برد. بعضی از بچه ها سالهاست که بزرگ نمی شوند. ایمان داشته باشید که آنها در جوانی شکوفا می شوند که از یکدیگر قدردانی می کنند. تمام تلاش خود را برای پشتیبانی و بهبود روابط آنها ادامه دهید.
اگر همه تلاش خود را برای تشویق روابط سالم بین بچه های خود انجام می دهید و آنها هنوز هم خیلی خوب پیش نمی روند ، خود را مقصر نکنید.حتی اگر بچه های شما هر دو از یک سری والدین باشند ، ممکن است شخصیت های بسیار متفاوتی داشته باشند.
اگر مشکلات رفتاری بین خواهران و برادران شما فراتر از سطح عادی رقابت خواهران و برادران است ، از یک درمانگر کمک بگیرید. مشکلات درگیری جدی و مداوم ممکن است نشان دهد که یک یا هر دو کودک دارای مسائل اساسی هستند که پیش از بهبود روابط خواهر و برادر باید به آنها رسیدگی شود.
