هنگامی که سبک رسمی و منظم لویی چهاردهم در اوایل قرن 18 شروع به از بین رفتن کرد، یک جنبش هنری در فرانسه ظهور کرد که در ابتدا "روکای" نام داشت.

این سبک در نهایت به عنوان روکوکو شناخته شد و با ترکیب فرم های نامتقارن با تزئینات پرشور و به شدت تئاتری، از جمله نقاشی های دیواری به اصطلاح trompe-l'œil که یک توهم نوری ایجاد می کند، تعریف می شود. روکوکو به عنوان شکلی از طراحی، نقاشی و معماری پدیدار شد و اغلب به عنوان باروک پسین شناخته می شود.

ساختمان‌های باروک قرن هفدهم در مقایسه با ساختمان‌های رنسانس قرن‌های 15 و 16 بسیار تزئینی بودند و سبک معماری روکوکو قدمی فراتر گذاشت.

اگرچه این سبک در فرانسه ظهور کرد، اما در نهایت در سراسر اروپا گسترش یافت. در این مقاله، نگاهی دقیق‌تر به برخی از معروف‌ترین ساختمان‌های روکوکو خواهیم داشت.

معماری روکوکو

روکوکو که به آن باروک پسین نیز گفته می شود، یک سبک طراحی پرشور و تئاتری است. طراحی معماری روکوکو اغلب به ساختمان هایی اشاره دارد که در قرن هجدهم در فرانسه ساخته شده اند، اما زیبایی شناسی نیز بر موسیقی، هنر، مبلمان و حتی کارد و چنگال تأثیر گذاشته است. روکوکو سبک du jour برای مدت نسبتاً کوتاهی در مقایسه با سایر حرکات زیبایی شناختی بود.

اوج سبک روکوکو در اواسط دهه 1700 بود، زمانی که ژان اونوره فراگونار (تابش، 1767) و فرانسوا بوچر (پرتره مادام دو پومپادور، 1759)، دو تن از مشهورترین نقاشان تاریخ هنر روکوکو، آثار نمادین بسیاری خلق کردند. که آمد تا دوران را تعریف کند. در پایان آن قرن، هنر روکوکو در فرانسه از مد افتاده بود. با این وجود، منحنی های پیمایشی، پالت های رنگارنگ و عدم تقارن ملایم معماری روکوکو به طور گسترده در سراسر اروپا و فراتر از آن گسترش یافته است.

تاریخچه مختصری از معماری روکوکو

اصطلاح "روکوکو" در ابتدا به عنوان یک تغییر سرگرم کننده از کلمه فرانسوی "rocaille" استفاده می شد که شامل استفاده از سنگ های کوچک و صدف های دریایی به عنوان زینت در هنرهای تزئینی و غارها بود که از دوره رنسانس رایج بود.

خاستگاه در پاریس: روکوکو در پاریس در دهه 1730 به عنوان پاسخی به سبک لویی چهاردهم، زیبایی شناسی هندسی که توسط لویی چهاردهم رایج شد و تأثیرات کلاسیک بسیاری را بازتاب می داد، سرچشمه گرفت. روکوکو زینتی و پر از اشیاء طلاکاری شده مانند صندلی، میز و صندوق است.

نفوذ گسترده: ژرمن بافراند، طراح عمارت Hôtel de Soubise، به عنوان یکی از معماران برجسته فرانسوی روکوکو ظاهر شد. جذابیت پر زرق و برق روکوکو به عنوان نشانه ای از ذوق و ثروت عمل کرد و به سایر نقاط اروپا، از جمله باواریا، اتریش، و شهرهای بزرگ از جمله رم، ایتالیا گسترش یافت. سن پترزبورگ، روسیه؛ و مونیخ آلمان

دکوراسیون سالن: روکوکو به سبک سکولارتر در خانه ها شروع شد، جایی که از شکوفایی های الهام گرفته از روکوکو برای تزئین سالن های سرگرم کننده استفاده می شد. تزئینات روکوکو سپس به ساختمان های معنوی بیشتری گسترش یافت و بر کلیساهای ساخته شده در این دوره در پرتغال و آمریکای جنوبی تأثیر زیادی گذاشت.

زوال: در اواخر قرن هجدهم، معماری سبک باروک پسین کمتر مورد تقاضا بود. مشاهیر فرانسوی، مانند معمار ژاک-فرانسوا بلوندل و نویسنده ولتر، شروع به توصیه سبک های هنری روکوکو و باروک کردند.

میراث مجلل: نئوکلاسیک در تقابل با روکوکو پدیدار شد - سبک های نئوکلاسیک همه در مورد ستون ها، ساختمان ها و قطعات متقارن هستند. در قرن نوزدهم، روکوکو از بین رفته بود، اگرچه میراث آن پابرجا بود: سازه‌های مدرن‌تر مانند ساختمان Woolworth و ایستگاه بزرگ مرکزی در شهر نیویورک، هر دو نمونه‌ای از تجملاتی هستند که روکوکو را تعریف می‌کردند.

ساختمان های مشهور سبک روکوکو

1. Amalienburg

Amalienburg  که به عنوان یک اقامتگاه شکار در پارک قصر Nymphenburg مونیخ ساخته شده است، شاید یکی از بهترین نمونه های روکوکو آلمانی باشد. این ساختمان توسط معمار François de Cuvilliés طراحی و در دهه 1730 ساخته شد و طراحی داخلی پرآذین دارای منحنی های طلاکاری شده است که دیوارها و سقف اتاق های بزرگ را نشان می دهد.

Ca’ Rezzonico .2

سقف این کاخ ایتالیایی زیبایی شناسی دوره روکوکو را نشان می دهد. نقاشی‌های دیواری سقف با تابلوهای نمایشی و ترومپ لوئیل نمونه‌ای از هنر روکوکو هستند.

3.کاخ ورسای

بسیاری از بخش‌های ورسای روکوکو را نشان می‌دهند، از جمله مجسمه‌های چشمگیر در فواره‌های باغ و تزئینات غنی در سالن‌های آن.
ساختمان‌های سلطنتی دیگر مانند کاخ برانیکی در لهستان و کاخ کاترین در سن پترزبورگ نیز سبک روکوکو را تداعی می‌کنند.

4.کاخ سانسوچی

کاخ سانسوچی اقامتگاه تابستانی پادشاه پروس فردریک کبیر بود. این بنا بین سال های 1745 و 1747 ساخته شد و یکی از نمونه های برجسته ساختمان روکوکو در آلمان است.
این کاخ از اینکه بزرگ‌ترین کاخ اروپا باشد فاصله زیادی دارد زیرا چیزی جز یک ویلای بزرگ یک طبقه نیست، اما طراحی منحنی سبک نشان دهنده این ساختار قابل توجه است. همچنین دارای یک باغ بزرگ پر از معابد است.

5.آمالینبورگ

Amalienburg یکی دیگر از عمارت های بزرگ است که یک اقامتگاه شکار ساده را به یک قصر شگفت انگیز روکوکو تبدیل کرده است. این بنا توسط الکتور کارل آلبرشت، مردی که به امپراتور روم مقدس چارلز هفتم تبدیل شد، و همسرش ماریا آمالیا از اتریش، سفارش داده شد، از این رو این ساختمان نامگذاری شد.
این ساختمان بین سال های 1734 و 1739 ساخته شد و توسط معمار مشهور بلژیکی الاصل فرانسوا دو کوویلیس (1695-1768) طراحی شد، مردی که به تنهایی سبک معماری روکوکو را به اروپای مرکزی معرفی کرد. تالار آینه در داخل ساختمان را مظهر معماری روکوکو می دانند.

6.هتل سوبیس

هتل د سوبیس توسط شاهزاده و پرنسس سوبیس در محل عمارت مستحکم سابق قرن چهاردهمی در منطقه 3 پاریس ساخته شد. اگرچه نمای بیرونی به سبک معماری باروک طراحی شده است، اما فضای داخلی دارای اتاق های پرشور و سبک روکوکو است.

به خصوص "سالن د پرنسس" نمونه بارز سبک تئاتری است که روکوکو را تعریف می کند. این ساختمان زمانی به عنوان یک عمارت خصوصی خدمت می کرد، ساختمان شماره یک هدف کاملاً متفاوت دارد زیرا موزه بایگانی ملی و برخی از آرشیو ملی فرانسه را در خود جای داده است.

7.کاخ برانیکی

کاخ برانیکی یک عمارت مجلل در ورشو، پایتخت لهستان است. این بنا به سفارش یک بزرگ لهستانی به نام Stefan Mikołaj Branicki ساخته شد و یکی از 3 کاخ با همین نام در شهر است. این یکی در خیابان میودوا در شهر قدیمی شهر واقع شده است.

این ساختمان معروف روکوکو از کاخ های فرانسوی الهام گرفته شده است و شکل نعل اسبی دارد، طرحی منحنی که برای سبک متمایز است. این کاخ در اوایل قرن نوزدهم گسترش یافت و اگرچه در طول جنگ جهانی دوم به شدت آسیب دید، اما تا سال 1967 به طور کامل بازسازی شد.

8.کاخ لیندرهوف

کاخ لیندرهوف (Linderhof Palace) در جنوب غربی باواریا، ایالتی در جنوب شرقی آلمان است. این بنا به دستور پادشاه لودویگ دوم از بایرن ساخته شد، شخصی که ساخت قلعه مشهور جهانی نویشوانشتاین را نیز سفارش داد.

آنچه در مورد این ساختمان قابل توجه است این است که بین سال های 1863 و 1886 ساخته شده است، زمانی در تاریخ که به عنوان "دوره دوم روکوکو" شناخته می شود. اعتقاد بر این است که لودویگ از کاخ ورسای الهام گرفته شده است، اگرچه این ساختمان روکوکو بسیار کوچکتر از همتای مجلل فرانسوی خود است.

9.تئاتر Cuvilliés

تئاتر کوویلیس ساختمان تئاتر به اصطلاح «رزیدنز» در مونیخ، کاخ سلطنتی سابق پادشاهان ویتلزباخ بایرن است. این بنا به افتخار معمار روکوکو که آن را طراحی کرد نامگذاری شد و بین سالهای 1751 و 1753 ساخته شد، اوج دوران روکوکو.

فضای داخلی ساختمان نعل اسبی شکل شامل 4 طبقه با جعبه هایی است که به طرز شگفت انگیزی با رنگ های قرمز و طلایی تزئین شده اند. منصفانه است که نتیجه بگیریم که این خانه اپرای معروف تجسم سبک معماری دوره روکوکو است.

10.کاخ مسی بام

کاخ مسی بام کاخی در ورشو، لهستان است که نام خود را از ویژگی منحصر به فرد ساختمانی که در نیمه اول قرن هجدهم ساخته شده است، گرفته است. کاخ اصلی بین سال های 1651 و 1656 ساخته شد و به طور کامل طی مراحل مختلف به سبک روکوکو بازسازی شد. این ساختمان همچنین با نقاشی های روکوکو در داخل تزئین شده بود.

این بخشی از قلعه بزرگ کاخ سلطنتی ورشو است و در شهر قدیمی شهر واقع شده است. امروزه، بخشی از موزه قلعه سلطنتی است و اغلب نمایشگاه‌هایی مرتبط با تاریخ پادشاهی لهستان دارد. اگرچه این ساختمان در طول جنگ جهانی دوم به طور کامل در آتش سوخت، اما مدت کوتاهی پس از آن به طور کامل به طرح اولیه خود بازسازی شد.

11.کاخ کاترین

کاخ کاترین ساختمانی عظیم است که در حدود 30 کیلومتری جنوب سن پترزبورگ روسیه قرار دارد. این نام به افتخار کاترین اول، همسر پیتر کبیر که پایتخت خود را در اوایل قرن 18 در اینجا تأسیس کرد، گرفته شد. همسر او مزرعه قدیمی را در این مکان به طور کامل در سال 1723 بازسازی کرد.

عمارت اصلی به سفارش کاترین اول به سبک معماری روکوکو در طول دهه 1750 گسترش یافت. او معمار معروف روکوکو، Bartolomeo Rastrelli را استخدام کرد و او این عمارت 16 اتاقه را به قصری باشکوه با طول 300 متر تبدیل کرد. هم نمای بیرونی و هم داخلی نمونه های بارز ساختمان هایی هستند که در دوران روکوکو ساخته شده اند.